Jakarta - The city that never sleeps

* VERLATE BLOG *

Ha lieve lezers!

Het eerste echte reisverhaal gaat nu beginnen. Het is hier half drie s’nachts en ik schrijf deze blog omdat ik nog niet kan slapen. Sinds mijn aankomst in Jakarta heb ik al last van een jetlag, eigenlijk bevind ik me nog in precies hetzelfde slaapritme als in Nederland. Gelukkig heeft dit geen hele grote impact gehad op mijn dagen hier, alleen het veel te lange uitslapen tot 14u s’middags (let’s say I don’t rush it…) maar dit komt vanzelf weer goed.

De busrit met DAMRI vanaf het vliegveld naar Gambir ging vrij vlekkeloos. In Gambir had ik de mogelijkheid om de bus te pakken naar Glodok, de buurt waarin ik zou verblijven. Ik was toen echter nog niet zo wegwijs dus besloot ik een blue-bird taxi te proberen. Hij zette me recht voor het hostel af: The Packer Lodge. Het hostel is echt heel chill, heel schoon en netjes, fijne faciliteiten en een lekker bed. Echt een aanrader. Wanneer je begint met een fijn hostel kun je veel beter wennen aan de nieuwe omgeving. Toen ik mijn backpack had opgeborgen en mijn daypack had klaargemaakt besloot ik er even op uit te gaan en de buurt te verkennen. Het hostel zat in een vrij arme buurt, naarmate ik meer van de grote weg afdwaalde hoe meer armoede ik tegenkwam. De mensen lijken verbaasd me te zien, misschien hebben ze nog nooit een blanke gezien. De mensen zijn heel vriendelijk en zeggen bijna allemaal wel even hallo of knikken even. Twee kenmerken van Indonesiërs die ik ontzettend kan waarderen: bescheidenheid en vriendelijkheid. Dit is in Nederland toch wel vaak anders, hoe vaak ik wel niet beleefd een knikje geef of hallo zeg, en ik dan een quasi boze blik terugkrijg. Dat zal je hier niet zo snel zien. Na mijn wandeling besloot ik voor mijn eerste bordje indo-food te gaan, ik vond een schattig restaurantje langs de weg en besloot voor de safe-way te gaan; nasi goreng met beef. Het was heel erg lekker. Hierna ben ik terug naar het hostel gegaan en heb ik een warme douche genomen…tijd om mezelf klaar te maken voor mijn eerste nacht in Indonesia.

De volgende dag besloot ik met de bus de stad te verkennen, dit was goed te doen en ik beleefde de stad als een echte wereldstad. De stad is ontzettend groot maar ik vond hier ook wel rust in. Heel veel toeristen slaan Jakarta over wegens de drukte, viezigheid en grootte maar ik heb hier minder last van gehad. Waarschijnlijk doordat het Eid-al-Fitr was en veel mensen buiten Jakarta te vinden waren om de feestdag te vieren. Voor mij was dit ideaal omdat ik alles rustig kon bekijken en ik niet veel van de drukte gemerkt heb. In de bus viel me trouwens de vorm van jonge gezinnen op. De vrouwen lijken zo lieflijk en zorgzaam met hun kinderen om te gaan, de kinderen hangen als koala’s om de moeder heen (zo lief!!) en de mannen komen beschermend en sterk over: wakend over hun gezin. Dit vond ik heel mooi om te zien, het leken me echte powerkoppels en zie ik als een voorbeeld voor de toekomst. Ook zag ik een bijzonder fenomeen: jonge stellen in beide precies hetzelfde t-shirt. Heel gek om te zien, misschien om te laten zien aan de buitenwereld dat ze bij elkaar horen (haha nee dit wens ik niet voor de toekomst).

Ik ging langs Sarinah mall waar een terroristische aanslag had plaatsgevonden (er waren toen geen gewonden), maar heel opmerkelijk was geweest. Meestal schrikken mensen van een bom (like duh) maar er werd me verteld dat de mensen heel rustig waren gebleven, er was zelfs een man met een saté kraam die gewoon door was gegaan met sateetjes bakken….haha in Nederlands was het run-forrest-run geweest! Funny.

Vanaf Sarinah Mall besloot ik de tuktuk te pakken naar Melly’s Garden, een bar waar ik meerdere couchsurfers zou ontmoeten. De bestuurder, een aardige jongeman, kon alleen geen woord Engels en wist daarbij ook niet waar Melly’s was. Stom genoeg was ik ook vergeten het adres op te schrijven en had ik nog geen internetbundel gekocht. Hij heeft misschien wel zes of zeven mensen steeds de weg gevraagd en uiteindelijk hebben we het kunnen vinden (al heeft het misschien wel een uur geduurd haha!) maar toch hebben we het samen voor elkaar gekregen. Ik heb hem het dubbele betaald dan nodig was, om mijn dankbaarheid te tonen.

Ik was alsnog veelste vroeg bij de bar en heb een uur lang in mijn boekje geschreven, rondgekeken en voor het eerst een Bintang biertje gedronken: een heerlijk Indonesisch biertje. Vervolgens meette ik een groepje van couchsurfers, een Nederlands meisje uit Geleen met haar broertje, een guy uit Jakarta en een guy uit Bandung. Met deze laatste guy had ik een goede klik: Hafiz heette hij en moedigde me aan om naar Bandung te komen. We wisselden nummers uit en besloten contact te houden. De avond was leuk maar besloot rond elven terug naar het hostel te gaan, ik was erg moe… Hafiz introduceerde mij toen voor het eerst Go-jek. En sindsdien is dat mijn #1 transportation. Via een app kun je iemand je laten ophalen met de scooter die je waar dan ook naartoe brengt voor slechts 12.000 rupiah (= 0,80 cent). Heel handig en super snel!

De volgende dag heb ik een lang gedeelte van de dag geslapen, ik had nog steeds last van mijn jetlag. In de middag besloot ik eens langs een Indomaret te gaan (de Indonesische supermarkt) en wat te eten en drinken te halen. Daarna ben ik via Go-Jek naar een winkelcentrum geweest waar ik traditionele kleding heb gekocht; een sarong, een blouse en een chille broek. De vrouw van de winkel leerde me hoe ik dit hoorde te dragen en dit was erg leerzaam voor me als belanda ;) s’avonds ging ik via Go-Jek weer naar het hostel, onderweg zijn we kort gestopt bij MONAS (het Indonesische staatsmonument).

Ik wilde ook nog even kort in mijn blog vermelden dat hier alles zo ontzettend cheap is… een goed bord met eten en wat te drinken kun je hier voor nog geen €3 euries krijgen (en dit is dan nog Jakarta, een duurdere stad…) ook kocht ik bij Indomaret een internetbundel: onbeperkt voor een maand lang voor omgerekend slechts €6. Heel bizar. En de bus…een ritje is maar 0,23 cent ;) Het zal straks wennen zijn als ik terugkom, ik denk dat ik me dan kapot schrik van de dure prijzen in Nederland!

* SIDE NOTE: geschreven op 20 juli als toevoeging *

Ook interessant om bij stil te staan: je weet dat je in een andere cultuur terechtkomt en je probeert je daar geestelijk enigszins in voor te bereiden…maar wanneer je in een ander land met zo’n andere cultuur beland, moet je werkelijk wennen aan álles. De manier van eten, drinken, slapen, wassen, plassen, lopen, groeten etc. Ik zat veelal in hostels waar je een warme douche had en een normale wc, maar dit is bij de mensen thuis geheel anders: mensen hebben hier geen douche, laat staan een warme. Ze vullen een grote bak met water waar ze een week mee kunnen doen en halen hier met een teiltje water uit om zich te wassen. De wc is gewoon een gat in de grond. Ook is het hier overal (ook in de hostels) verboden om wc-papier in de wc te gooien, ze hebben hier namelijk geen goed rioleringssysteem dus deponeer je het wc-papier in een prullenbakje. Verder is het water hier uit de kraan dan ook geen drinkwater, je koopt waterflesjes in de winkel of bij kraampjes. Eten doet men met de handen, als westerse krijg je er wel bestek bij maar ik ben er ondertussen ook aan gewend geraakt om met mijn handen te eten. En oh ja, alles is hier links! Het verkeer, waar je loopt…behalve het stuur in de auto is dus rechts. Ik had hier helemaal niet bij stilgestaan dus was even wennen in het begin. Net zoals overal, bij mensen thuis en in de hostels, je schoenen uit te doen als vorm van respect (en geloof). En zo ook het aantal scooters/motoren hier…dat is vergelijkbaar met het aantal fietsen in Nederland!  Zo zijn er onnoemelijk veel dingen die hier allemaal anders zijn.

Als laatste wil ik jullie vertellen over mijn laatste dag in Jakarta wat voor mij erg bijzonder was. Ik ben onder andere naar de Istiqlal Mosque geweest. Het is een prachtige plek en er hangt een heerlijke energie. Open, vrij…iedereen is welkom. De kinderen dansen en springen hier gelukkig rond. Het is een heel ander gevoel dat je krijgt bij een moskee dan in Nederland, er wordt in Nederland dan ook zo ontzettend negatief over de Islam en het bouwen van moskeeën gesproken. Ik bedacht me dat Geert Wilders hier een uurtje had moeten doorbrengen: alle gelukkige en vrije mensen hier zien. Ik denk dat de mensen hier namelijk meer vrijheid voelen dan hijzelf met zijn 24-hours-per-day-security.

Verder ben ik ook in de kathedraal geweest die tegenover de moskee staat. Dat is ook heel bijzonder, ze kijken op elkaar uit. Beiden ook prachtige gebouwen. De kathedraal vond ik niet zo bijzonder, ik denk omdat ik al zo veel kerken heb gezien ondertussen...tenslotte wilde ik graag naar het stadspark. Dat was zo ontzettend leuk! Een grote speeltuin met jonge gezinnen en speelvelden voor basketbal en voetbal. Veel mensen wilden met mij op de foto, overal waar ik kwam, erg grappig om mee te maken. Waarschijnlijk wegens het westerse aspect en omdat ze niet zo vaak blanke mensen daar zien.

Deze vier dagen in Jakarta waren precies perfect: niet te lang en niet te kort. Ik had twee dagen nodig om te wennen en mezelf wegwijs te maken en de laatste twee dagen was ik hier helemaal op mijn plek en kon ik rustig alles bekijken. Ik denk dat ik een goed beeld heb kunnen vormen van Jakarta, door het reizen via Go-jek heb ik zowat de hele stad door geracet en heb ik alle hoogtepunten van Jakarta kunnen zien. Ik had er niet langer willen blijven, het was tijd voor wat meer natuur en rust weg van de stad. Op naar Bogor!